Het Zwanenmeer

Vrijdag 28 oktober. De laatste uurtjes voor de vakantie kan losbarsten, en ik zit mij te vervelen in de les AMC. De leraar kondigt aan dat we een opvoering van het beroemde ballet 'Het Zwanenmeer' gaan bekijken (op video weliswaar). 
'Het Zwanenmeer' vertelt het verhaal van prins Siegfried. Op zijn verjaardag moet hij van zijn ouders een meisje kiezen om mee te trouwen. Er wordt een groot feest gegeven, maar Siegfried vindt zijn droomvrouw niet... Hij gaat jagen om zijn zinnen te verzetten, en wanneer hij een zwaan wil doden uit een overvliegende vlucht, staat hij opeens versteld. De zwaan verandert in een meisje, Odette. Odette is, net als de andere zwanen, betoverd door de slechte tovenaar Von Rothbart. De tovenaar wil dat de prins met zijn eigen dochter, Odile, trouwt. Hij verandert haar ook in een zwaan, maar ze is niet wit maar zwart. Het einde van het verhaal varieert. In sommige versies overwinnen Odette en Siegfried de tovenaar, in andere plegen ze zelfmoord. 
De leraar vertelt en vertelt en ik kijk zo reikhalzend uit naar het eind van de les, het begin van de vakantie! Ik bereid mij voor op een uurtje slapen...
Van zodra de muziek echter begint, wordt mijn blik naar het scherm (klein en van slechte kwaliteit, maar toch) gezogen. Wauw. Zo mooi vond ik ze, die gevoelige maar toch aangrijpende muziek. Vooral de kleine stukjes die ik herkende - die iedereen kent uit de muziekdoosjes - waren prachtig. En dan heb ik het nog niet eens over de dans. De dans! Ik dacht dat ik ballet kende, maar hier werd ik toch wel even op mijn plaats gezet. Het stuk werd uitgevoerd door een Russisch balletgezelschap waarvan de naam onvindbaar bleek, maar het was dus van hoge kwaliteit. De choreografie is van Lev Ivanov. 
Ik vond het heerlijk hoe de dansers niet alleen met hun lichaam, maar ook met hun gezicht dansten. Ze konden enorm veel emotie in hun bewegingen leggen. Wat mij opviel, was dat ook de handen een belangrijke rol speelden. Elke beweging werd tot in de puntjes (letterlijk) afgewerkt, wat zorgt voor een grootse sierlijkheid. Toen ik mij een halve minuut lang op hun voeten concentreerde, was ik helemaal draaierig. Dat voetenwerk, onmogelijk leek het. Vooral wanneer ze zo op hun pointes staan te trippelen (dat heeft waarschijnlijk wel een professionele naam, maar goed), dan leek heel de danser mee te trillen, mee te trillen met de prachtige viool die precies op dat moment een solo speelt... Alle puzzelstukjes vallen in elkaar. Dit was ballet zoals ik het nog nooit gezien had, en het was dan nog niet eens 'in het echt'. Ik kan niet wachten tot ik een balletvoorstelling live kan bijwonen!!