Voorkennis en motivatie
Op donderdag 2 juni 2011 ging ik naar de film « Le gamin au vélo » kijken in de UGC De Brouckère in Brussel. Wat oorspronkelijk bijna een solo-uitstap was, werd uiteindelijk een fijne avond met mijn liefje, zijn broer en ouders. Ik koos deze film op aanraden van mijn liefje en zijn ouders. Ik had de affiche toevallig al gezien, en die sprak mij wel aan. Ook het feit dat het een Belgische film is, opgenomen in Wallonië, prikkelde mijn nieuwsgierigheid. Ik wist niet veel over de film, ik heb de gebroeders Dardenne opgezocht, maar ik wilde nog niet verder kijken omdat ik niet wilde dat het verhaal al verklapt werd...
De avond begon met te gaan eten een Chinees restaurantje; “Au Bon Bol”, vlakbij de Beurs. Dit was de eerste keer dat ik niet-meeneemchinees at (schande, ik weet het). En het viel héél goed mee; de noedelsoep was zeer lekker.
Daarna gingen we dus naar de bioscoop. Ik was hier al één keer geweest, toen ik nog klein was, maar toen leek alles er veel groter. Ik vond het eigelijk best leuk om eens een film te gaan kijken in een kleinere bioscoop, in plaats van altijd in de drukke Kinepolis. We zaten in zaal 1, een ondergrondse zaal. Het leek wel een klein amfitheatertje, helemaal rond, en best gezellig.
Het verhaal
De film vertelt het verhaal van een jongetje, Cyril. Hij werd door zijn vader in een soort opvangtehuis achtergelaten. Hij heeft Cyril beloofd dat hij hem zou komen halen, maar wanneer dit wel erg lang duurt, belt deze zijn vader op. Het nummer blijkt niet beschikbaar. Cyril is echter vastbesloten zijn vader te spreken, dus hij ontsnapt uit het tehuis en neemt de bus naar het appartement van zijn vader. Daar wordt zijn grootste angst bevestigd; zijn vader is ervandoor. Hij is verhuisd, zonder iets te laten weten aan zijn zoon. Wat Cyril ook zorgen baart, is het feit dat hij zijn fiets nu kwijt is. Die stond vroeger altijd in het appartement van zijn vader, maar dat staat nu leeg.
 |
| Samantha neemt Cyril onder haar hoede. |
Enkele dagen later krijgt Cyril bezoek in het tehuis. Een jonge vrouw, Samantha, heeft zijn fiets teruggevonden; het is te zeggen, ze heeft hem overgekocht van iemand. Cyril had Samantha ontmoet in het appartements- gebouw van zijn vader, en haar verteld dat de fiets spoorloos was. Cyril is natuurlijk zielsgelukkig dat hij zijn fiets terug heeft, en vraag Samantha of hij niet bij haar mag komen tijdens de weekends. En zij gaat akkoord. Maar Cyril wil nog steeds zijn vader opzoeken, dus Samantha helpt hem, en na wat speurwerk komen ze terecht bij een restaurant waar de vader werkt. Maar hoe gelukkig het jongetje ook is zijn vader terug te zien, zijn vader is allesbehalve blij. Uiteindelijk maakt hij zijn zoon duidelijk dat hij hem niet meer wil zien, en dat hij een nieuw leven wil beginnen. Cyril is er het hart van in en maakt een moeilijke periode door. Gelukkig mag hij van Samantha vaak gaan fietsen, wat hij het liefste doet. Maar net wanneer het weer goed gaat met hem, raakt hij weer in de problemen. Hij maakt foute vrienden, die hem inwijden in de wereld van de criminaliteit. Cyril gaat hier graag in mee, want hij voelt zich bijzonder nu hij is toegelaten tot “de bende”. Hij moet de uitbater van de lokale krantenwinkel overvallen. Dit doet hij, zonder aarzelen maar met enige moeilijkheid. De leider van de bende is echter bang omdat Cyril gezien zou zijn tijdens de overval, dus hij dwingt hem het geld bij te houden. Het jongetje vindt er niets beter op dan het aan zijn vader te gaan bezorgen, in de hoop dat die zo zijn schulden kan afbetalen en zijn zoon terug in huis kan nemen. Maar weer zit het Cyril tegen. Zijn vader weigert het geld, uit angst voor de gevolgen, en hij stuurt zijn zoon voor de laatste keer weg. Wanneer Cyril weer bij Samantha thuis aankomt, is zij al op de hoogte van de overval. Cyril excuseert zich oprecht bij haar en de uitbater van de krantenwinkel.
Samanta adopteert Cyril dan officieel. Samen maken ze veel fietstochten, en gaan ze picknicken. Maar op een dag komt Cyril bij het tankstation de zoon van de krantenwinkeluitbater tegen. Die is zo boos op Cyril om wat hij hen heeft aangedaan, dat hij hem achtervolgt en van zijn fiets duwt. Cyril vlucht in een boom, maar valt eruit. Even wordt gedacht dat hij dood is, maar al snel staat hij recht, weigert alle hulp en keert terug naar huis. Zo eindigt de film.
Recensie
Review: Le gamin au vélo
woensdag 18 mei 2011 om 07u07
Le gamin au vélo ***
Luc & Jean-Pierre Dardenne met Thomas Doret, Cécile de France, Jérémie Renier, Fabrizio Rongione
Meer van hetzelfde, maar dan helemaal anders. Het is een credo dat Luc en Jean-Pierre Dardenne ondertussen al enkele jaren aanhouden, wat in hun geval trouwens alleen maar positief kan zijn.
Wie La promesse, Rosetta, Le fils of L’enfant heeft gezien, zal in Le gamin au vélo alvast flink wat raakvlakken ontdekken. Zo speelt ook hun achtste langspeler zich af in en rond de cités van Seraing en wordt hij met verbazend veel naturel gedragen door een amateuracteur: in casu de twaalfjarige Thomas Doret. Bovendien wordt alle narratieve ballast opnieuw overboord gekieperd, zodat je ondanks de sociaal-realistische context veeleer de indruk krijgt naar een sprookje te kijken, inclusief bos, goede fee en zelfs een roodkapje.
Waarover het gaat, vraagt u? Over de elfjarige Cyril (Doret), een energieke knul die door zijn pa (Renier) in een kindertehuis werd gedropt zonder een adres of telefoonnummer na te laten. Toch lijkt Cyril niet van plan zich zomaar bij de situatie neer te leggen. Wanneer hij toevallig Samantha (De France) aanklampt, een coiffeuse uit de buurt, lijkt hij eindelijk de troostende schouder gevonden te hebben waarnaar hij zo driftig snakt.
Toegegeven. An sich klinkt de synopsis minstens zo heftig als die van Rosetta of Le fils, maar zoals gezegd gooien de Dardennes het deze keer over een andere boeg. Zo hijgt hun handbewogen camera niet langer in de nek van de personages, met een minder benepen sfeer tot gevolg. Aangezien het de eerste film is die ze tijdens de zomer draaiden, is de toon ook een stuk luchtiger, met zowaar blauwe hemels en groene stadsparken. Bovendien voegen ze er met Cécile de France zelfs een discreet vleugje wulpse glamour aan toe, zodat Le gamin iets krijgt van een zuiders staaltje neorealisme met een Waalse Anna Magnani.
Dat dit hun meest toegankelijke film is – inclusief het nogal geforceerde happy end – is dus het minste wat je kunt zeggen. Gelukkig is dat bij de Dardennes nog geen synoniem voor sentimenteel of simplistisch. Onder de kwieke verpakking, met Cyril die als een razende door de film fietst, schuilt ook nu weer een weldoordachte parabel over topossen als schuld, boete en vergeving. De hamvraag klinkt bekend: ‘Vader, waarom hebt gij mij verlaten?’
Eindbilan: Meeslepend, aandoenlijk en complex in zijn eenvoud, oftewel alles wat je van het kwaliteitslabel ‘Luc & Jean-Pierre Dardenne’ verwacht.
Dave Mestdach
Mijn mening
Ik vond het een mooie film, zeer aangrijpend en soms zeer droevig. Hoe een jongetje zo door zijn vader verstoten kan worden, is onbegrijpelijk pijnlijk. Er zijn veel onverwachte wendingen in het verhaal, wat het steeds spannend houdt.
 |
| Thomas Doret als Cyril |
Ik vond het vooral de onbaatzuchtige en meelevende Samantha een sterk personage. Ze doet zo haar best om voor Cyril te zorgen en hem lief te hebben. Cyril heeft haar nodig, dat weet hij, maar hij is zeer gesloten – omwille van wat zijn vader hem heeft aangedaan – dus hij laat het niet merken, waardoor Samantha een beetje in de kou komt te staan.
De vastbeslotenheid van Cyril om zijn vader terug voor zich te winnen is zó sterk, en zó mooi. Hij wéét wel dat zijn vader hem niet meer wil zien, maar hij wil het niet toegeven aan zichzelf. Zijn onschuld en reddeloosheid worden ook goed benadrukt, en hoewel Cyril al eens kwajongensstreken durft uit te halen, voel je als kijker met hem mee. Bovendien is het acteerwerk van het jongetje, Thomas Doret, heel sterk. Hij speelt zeer overtuigend en ongedwongen.
Het camerawerk vond ik ook zeer goed. Dit is een typisch kenmerk de films van de Dardennes, zo zegt de recensie. Maar voor mij is het vrij nieuw, want ik heb nog nooit een film van de Dardennes gezien. Het gaf mij het gevoel dat ik nog makkelijker kon meeleven met de personages.
Soms vond ik wel dat de verhaallijnen nogal geforceerd waren. Wanneer Samantha bijvoorbeeld de fiets afzet bij het tehuis, en Cyril haar vraagt of hij bij haar mag verblijven, stemt zij vrijwel meteen in. Waarom zou iemand zoiets doen? Dat is meteen ook de vraag die heel de film door mijn hoofd bleef spoken. Wanneer Cyril haar hier later in de film naar vraagt, antwoordt zij droogweg: “J’sais pas.” Dat stoorde mij een beetje, ik had verwacht dat er ergens een bijzondere band of zoiets zou zijn tussen Cyril en Samantha. Maar dit zou dan misschien weer te voorspelbaar geweest zijn. Ook het fragment waar Samantha het uitmaakt met haar vriend omwille van Cyril, vind ik nogal bij de haren getrokken. De vriend was voordien slechts heel even in beeld geweest, we wisten niets over hem, maar opeens verkiest Samantha Cyril boven hem. Waarom? Mysterie en meer stof tot nadenken voor de kijker.
Het einde vond ik nogal vreemd, alsof ze er per se nog iets wilden aanbreien. Eigenlijk had de film kunnen eindigen nadat Samantha Cyril had geadopteerd. Maar dit was misschien een te cliché einde geweest…
Wat ik miste bij de film, was muziek. Ik denk dat er toch wel 30 seconden muziek is geweest tijdens de film zelf… Normaal gezien let je niet zo op de muziek denk ik, omdat je zo opgaat in de film en de muziek er zo goed bij past, maar hier had ik meermaals het gevoel dat er ergens iets miste, en dat was telkens op de stille momenten… Maar naar het schijnt is dit een kenmerk van de filmstijl van de broers Dardenne, en aangezien ik de film echt wel sterk vond, kan ik best leven met minder filmmuziek…
Ik vind de film zeker een aanrader, ook voor wie het niet zo heeft voor de franstalige film. En ik ben van plan om de vorige Dardenne-films te bekijken. Misschien niet allemaal, maar toch de meest bejubelde: "Rosetta" en "Le Fils".
Bewijsmateriaal
