Wowed by Wahaca

Tijdens de Londenreis hadden we ook een vrije namiddag, op vrijdag 20 mei. Er stond een beetje shopping en verdere verkenning van het heerlijke Londen op het programma, maar dit alles kan natuurlijk niet met een lege maag. Samen met Gust, Glenn, Gwen, Michiel, Maurits en Seppe ging ik naar een Mexicaans restaurant bij Covent Garden; Wahaca. Wahaca is een keten van Mexicaanse restaurants. Ze wonnen al meerdere awards, zoals de Discovery Award, Best Mexican, Best Cheap Eat etc. 

Het restaurant is modern ingericht. 

Het restaurant is modern ingericht en straalt één en al vrolijkheid en jeugdigheid uit, een sfeer gebaseerd op die in de straten van Mexico. Ook was de mevrouw die ons bediende zeer hartelijk en behulpzaam, en we hebben niet lang moeten wachten op ons eten (hoewel het restaurant goed vol zat). Wahaca heeft een project, genaamd Wahaca Street Project, waarmee ze het grotere project Ednica, dat geld inzamelt tegen de armoede in Mexico ondersteunen. Het Street Project houdt onder meer in dat voor elk gerecht van de rubriek "Streetfood Specials" dat verkocht wordt, er 20 pence naar Ednica gaat. En dat is behoorlijk veel, aangezien de prijzen zeker niet hoog waren. Op de kaart waren veel kleinere hapjes, genre taco's, taquitos en quesadilla terug te vinden. Wij gingen voor een combinatiemenu; een soort van "the best of...". 
Ik had nog nooit Mexicaans gegeten, een gat in mijn cultuur zowaar, maar ik was aangenaam verrast. Het eten was natuurlijk heel pikant, maar dat wende wel, en ik vond het heel lekker. Het was heel leuk dat we allemaal kleinere hapjes kregen, want zo had je toch al van veel geproefd. 

Mexican Street Food: een ware ontdekking...

Met een volle maag konden we dus onze namiddag verderzetten. 
Al bij al was dit dus een heel leuke ervaring, zeker een aanrader! 
Deze recensie (bron: http://www.london-eating.co.uk/29862.htm) drukt ongevéér mijn enthousiasme uit...  :)

I am in love with this place- the food is interesting, sustainable, good value and (most importantly) utterly delicious! I want to eat here every day.

I went last night (Royal-Wedding Friday)- rocked up at 5.40pm and was immediately seated. The waiter was friendly and attentive. I found the menu really interesting and I loved the tapas/sharing style. I eventually settled on 6 small dishes, which I shared with the bf, and by the end we were absolutely stuffed. Some were better than others but the quality was overall great. I would definitely recommend the pork pibil, the guacamole (although toritlla chips>pork scratchings) and the frijoles. The star of the show was the ceviche- the textures and flavours were outstanding and it was amazingly refreshing- a nice break from the usual meaty cheesy "mexican" food you get elsewhere.

I wasn't massively taken with the Queso Fundado but I appreciated the opportunity to try cactus.

There was a hugely interesting drinks menu- I wasn't drinking but that was no problem since there were some really interesting looking soft drinks including horchata (a kind of ricey, milk-free mexican milkshake with cinnamon) and agua frescas (a cold drink involving hibiscus- YUM!).

After stuffing myself silly on delicious food in a ridiculously convenient spot in London I was epically impressed to discover that my share of the bill came to all of £14. One of the best £14 I have ever spent- I cannot recommend this place enough! 

Amy 

Overall rating 
Food 9 | Service 10 | Atmosphere 10 | Value for money 10

Londen: Science Museum

Van 17 mei tot 21 mei 2011 gingen we met de school op reis naar Londen. Het was een fantastische schoolreis, absoluut de beste die ik tot nu toe heb gehad! Op onze eerste dag in Londen zelf, de 18e, gingen we naar een museum dat we op voorhand zelf hadden mogen kiezen. Samen met Gwen ging ik naar het Science Museum. 

Toen we binnenkwamen, was ik al meteen overweldigd door hoe ongelooflijk groot het museum was; maar liefst zeven verdiepingen waren er! We gingen dan maar een plannetje halen aan de receptie, en we kozen welke afdelingen we wilden zien. Er was onder andere een tuinafdeling, een afdeling over energiewinning en James Watt, een afdeling over cultuur en de kosmos, een over scheepvaart, over wiskunde en computers, over psychologie... Maar wij kozen voor de geschiedenis van de geneeskunde, en de kunst en wetenschap in geneeskunde. Dit omdat we beiden misschien geneeskunde zouden gaan studeren. We namen dus de lift naar het vierde verdiep. 

geneeskunde tijdens de 14e eeuw: dissectie van een mens

De afdeling bestond uit allemaal nagebouwde scènes over het ontstaan en de evolutie van de geneeskunde, in chronologische volgorde van de prehistorie tot nu. Sommige scènes stonden in kleinere vitrines, maar er waren er ook veel op werkelijke grootte, wat heel leuk was, omdat je zo het gevoel kreeg dat je teruggeflitst was in de tijd... Er stond natuurlijk ook telkens een beetje uitleg bij elke scene. Deze was makkelijk te begrijpen, dus ik heb veel bijgeleerd. 

Na de slag bij Trafalgar werden de vele gewonden op het schip verzorgd

Daarna gingen we naar de vijfde verdieping om er over de kunst en wetenschap in de geneeskunde te leren. We zagen hoe medische instrumenten kunstig gedecoreerd werden in de tijd van de Egyptenaren. Er stonden ook enkele mooie mummies, van een mens en een kat. Wat ik heel leuk vond om te zien is dat er al vroeg in de geschiedenis een soort kleine poppetjes gemaakt werden, waarvan je de buik kon opendoen en de organen eruit halen en dan weer in elkaar moest steken. Dit waren prachtige stukken handwerk. 

De handgemaakte popjes dienden als studiemateriaal voor toekomstige dokters

Voor we het wisten, was het alweer tijd om te vertrekken. Ik had nog hele dagen in het museum kunnen rondhangen, maar daar was jammer genoeg geen tijd meer voor... Ik ben wel van plan om het museum ooit nog eens te bezoeken, en om dan op mijn gemak de andere afdelingen te ontdekken. 

20 km van Brussel...

Vrijdag besloot ik op de valreep dat ik mee wilde doen aan de 20 km van Brussel, toen meneer esthetica in de klas het parcours overlopen had en verteld had over de vorige jaren. Ik kon het rugnummer van mijn buurman overkopen, die door een blessure niet kon deelnemen. Ik had er echt zin in, dus die avond besloot ik nog een extra looptraining te doen. 

Ik was bijna thuis toen ik ineens weer veel last kreeg van een oude voetblessure, waarvan ik dacht dat ze genezen was na onze reis naar Londen (ik heb in Londen noodgedwongen hele dagen op hoge hakken rondgelopen, omdat dit de enige manier was waarop ik ietwat deftig kon lopen), maar die nu dus terug was... 

Ik baalde echt, maar besloot af te wachten tot de volgende dag om te beslissen of ik al dan niet zou deelnemen. Zaterdagochtend bleek echter al snel dat het niet te doen was, ik moest nog maar een eindje stappen of ik had alweer last. En zo viel mijn 20 km dus in het water... Toen het zondag dan ook nog eens zo'n mooi weer was, en er overal op de radio over het evenement werd gesproken, baalde ik helemaal natuurlijk. En bovendien klopt mijn planning voor esthetica nu ook helemaal niet meer, ik kom een activiteit te kort... 

Maar goed, dat ga ik nog proberen rechtzetten, en hopelijk kan ik volgend jaar wél deelnemen!!

Inleeftocht Ieper

Vandaag, op 16/05/11, gingen we met de school op uitstap naar Ieper. De mogelijke activiteiten waren: een inleeftocht, een fietstocht of een busreis langs verschillende musea. Ik koos voor de inleeftocht, om dat ik vond dat dit een unieke kans was. Je kan immers wanneer je wil musea gaan bezoeken of gaan fietsen in de Westhoek. Nu alle avonturen van vandaag nog vers in mijn geheugen zitten, dacht ik dat het een goed idee zou zijn om er nog vóór de Londenreis (morgen!!) iets over te schrijven. 

in uniform en klaar voor de strijd...

We begonnen de dag vroeg; afspraak om 7u30 voor het vertrek van de bussen. We kwamen aan in Zonnebeke, bij het Memorial Museum Passchendaele. Daar stond ons een gids op te wachten. Wij wisten eigenlijk niet dat er een rondleiding in het museum voorzien was, maar goed. De gids leidde ons rond in het museum en gaf hier en daar wat uitleg - met een West-Vlaams accentje, dus niet voor iedereen verstaanbaar :p Het museum bestond voornamelijk uit nagebouwde scènes uit de Eerste Wereldoorlog. Dit vond ik heel mooi gedaan, en ook leerrijk, want je onthoudt meer van een beeld dan van een hele resem data, namen en uitleg. We gingen ook binnen in een ondergronds gangencomplex - nagebouwd weliswaar - dat ons een idee gaf van hoe de Britse soldaten tijdens WO I onder de grond moesten leven. We zagen de erbarmelijke slaapruimte, de niet al te hygiënische verzorgingspost en de werkruimtes. Hoewel, ruimte is een groot woord, want het was allesbehalve groot daarbeneden. Bovendien konden de kou en de stank niet worden nagebootst, dus de realiteit moet nog tien keer erger zijn geweest... 
Wat mij het meest is bijgebleven van deze rondleiding is het feit dat de gids zowat alles in duizendtallen of in tonnen moest uitdrukken. Dit herinnerde ons eraan dat de Eerste Wereldoorlog een enorme oorlog was, met immens veel slachtoffers, immens veel wapens en immens veel gevolgen. 

Wie zijn uitrusting laat vallen, zal gestraft worden!
Onder toeziend oog van de luitenant en de onderofficier...

Na het museum was het tijd voor de zogenaamde 'Platoon Experience', een inleeftocht waarbij we in de huid zouden kruipen van een Australische soldaat tijdens WO I. We zouden het parcours afleggen dat zij destijds al strijdend en vechtend afgelegd hebben. En dat moet geen lachertje geweest zijn, want voor ons was het op sommige momenten al lastig... Maar eerst kregen we een echte soldatenmaaltijd voorgeschoteld. Hoewel, ik kan mij inbeelden dat wat wij kregen in oorlogstijd een luxekostje moet geweest zijn... Daarna trokken we onze uniformen en legerlaarzen aan, en met onze munitiegordels om en gasmasker en geweer in de aanslag, vertrokken we. Onderweg kregen het verhaal van het 40ste bataljon van het Australische leger te horen. We probeerden zelfs de aanval-verdedigingstechniek van 'haasje over' uit. 

Tyne Cot Cemetery

Onze tocht eindigde bij Tyne Cot Cemetery, waar naast 12000 graven ook de namen van 35000 vermiste soldaten terug te vinden zijn. We kregen hier nog wat uitleg over de symbolen op de graven. Het raakte mij dat er daar zelfs op dat moment mensen op zoek waren naar een familielid dat sneuvelde tijdens de oorlog. 

Conclusie: ik vond het een geweldige dag. Ik heb enorm veel bijgeleerd, en ik zou deze unieke ervaring iedereen aanraden. De tocht was een absolute voltreffer!

Expo: Hortahuis

Op 9 februari werd er met de school een museumdag georganiseerd; een leuk idee, omdat je zo met je vrienden musea kan gaan ontdekken. 

We konden kiezen uit een aantal musea of stadswandelingen in Brussel. Normaal gezien zou ik iets gekozen hebben waarvan ik vrij zeker wist dat het zou meevallen, zoals het filmmuseum of het stripmuseum, maar aangezien we voor esthetica onze grenzen moeten verleggen – waar ik absoluut voor ben – koos ik iets minder voor de hand liggend. Ik schreef me in voor de uitstap naar het Hortahuis.

Dit museum was oorspronkelijk de woning van de architect Victor Horta (1861-1947), die er woonde met zijn vrouw en dochter. Het huis is gebouwd in de stijl art nouveau. Hier zou ik vroeger mijn interesse al verloren zijn, want, hoewel ik kunststijlen in de architectuur zeker kan appreciëren, zegt al dat art nouveau – art deco – art weetikveel mij bijzonder weinig. Vooral het vele ijzerwerk vond ik absoluut niet mooi. Maar deze keer besloot ik mijzelf open te stellen en te luisteren. In de klas bekeken we foto’s van het huis, en ik was onder de indruk, dat moet gezegd. We zagen een magnifieke trap en prachtige deuren. Zo werd mijn nieuwsgierigheid geprikkeld.

Bij het opzoeken van recensies over het Hortahuis, vond ik er geen enkele in het Nederlands. Blijkbaar hebben de Belgen zelf het museum nog niet ontdekt… Ik moest het dus doen met enkele recensies in het Engels. Deze beloofden allemaal een prachtig huis waarin veel aandacht is besteed aan de details. Dit sloot aan bij de foto’s die we te zien hadden gekregen.

Toen we bij het huis aankwamen, moesten we even wachten buiten. We namen de tijd om het huis vanbuiten te bekijken, en eerlijk gezegd was mijn eerste enthousiasme al wat bekoeld. Zó bijzonder vond ik het er nu ook weer niet uitzien…

Eenmaal binnen werd ik gelukkig alweer aangenaam verrast. De eerste ruimte waar we binnengingen was de receptie en vestiaire, die helemaal geïntegreerd was in het huis, met mooie boekenkasten en speciale lampen. We werden opgedeeld in groepjes en kregen een gids toegewezen.

De eetkamer

De eerste kamer die we te zien kregen, is mij meteen ook het meeste bijgebleven. Het was de eetkamer. Mijn eerste reactie: “Wauw”. Ik wist niet waar eerst gekeken! De hele ruimte was zo kunstig, zo mooi gedecoreerd, dat ik mij moeilijk kon voorstellen dat hier mensen gewoond hadden. Overal waren motieven uit de natuur terug te vinden – een kenmerk van art nouveau. De gids wees ons op enkele scherpzinnige details, zoals de telefoon onder de tafel en een systeem dat in de tafel was geïntegreerd om de schalen met eten warm te houden. Daar was ik ook van onder de indruk; hier was echt nagedacht over de praktische kant van zaken. Er waren best veel dingen te vinden in het huis die wij nu nog zouden kunnen gebruiken in het dagelijks leven. De vloer was een volgende ‘eyecatcher’. Die bestond uit marmer en hout, wat de ruimte een rijke, warme toets gaf. Ik vond de combinatie van deze twee materialen op het eerste zicht nogal eigenaardig, maar het wérkte wel. Naast hout en marmer was er ook veel ijzer terug te vinden in de decoratie. Dit gaf een beetje een industriële look, maar het overschaduwde de warme sfeer die er hing zeker niet, integendeel, ze vulden elkaar goed aan.

Nog iets wat mij verbaasde was de ruimte in het huis. Ik had nooit verwacht dat er achter zo’n kleine gevel zulke mooie, open ruimtes konden zijn. Het huis is niet zo breed, maar wel diep. Normaal gezien zou dit leiden tot veel donkere ruimtes, aangezien er maar twee buitenmuren zijn aan het huis. Dit wou Horta ten allen prijze vermijden, dus ontwierp hij een glazen koepel in het dak, waardoor het daglicht zowat naar binnen werd gezogen. Boven de majestueuze trap, die de spil van het hele huis vormde, gaf dit een prachtig lichtspel. Door de open ruimtes past alles in het huis zo perfect in elkaar, is alles zo goed op elkaar afgestemd.

De trap vormt de spil van het huis. 

De trend van de ingenieuze, praktische ideeën werd voortgezet in het hele huis. We zagen een houdertje voor de lucifers, geïntegreerd in de lamp, een urinoir in een kast, spiegels op de kastdeuren die, wanneer je de deuren openzette, een cabine vormde waarin mevrouw Horta zich langs alle kanten kon bekijken … Spiegels spelen trouwens ook een belangrijke rol in het huis. Het spel van het licht wordt op sommige plaatsen nog versterkt met spiegels en spiegelende oppervlakken.

Alleen al het feit dat ik dit ervaringsverslag zo lang na het bezoek aan het Hortahuis schrijf (ik had nota’s genomen, dat wel), bewijst dat het een onvergetelijk museumbezoek was. Ik heb nu een beter beeld van art nouveau en architectuur. En bovendien zou ik het zo opnieuw doen, want ik denk dat er nog veel meer te ontdekken valt in de oneindige details en precisie die in alle elementen van het huis terug te vinden zijn. Kortom, ik vond het een pracht van een museum, zeker het bezoeken waard, ook voor architectuur-nitwits.

Recensie:

“Amazing, one-of-a-kind craftsmanship”

Date of review: Feb 2, 2009

dmoutsop
usa

This museum was an unexpected delight. My boyfriend and I ventured out to Musee Horta after reading about it on tripadvisor. We waited in line to enter the museum, which is a four story home, and were pleasantly surprised. The interior is a bespoke, art nouveau masterpiece. We walked around awestruck by the sheer beauty of our surroundings - not a single detail overlooked. Even the door knobs and keyholes were bespoke, hand crafted designs. The ironwork is phenomenal. From the outside it looks as if it is going to be a typical four storey building, but it is in fact multi-levelled. The top level is the icing on the cake, with an amazing glass roof. I would suggest anyone who appreciates design and craftsmanship go to this museum, even if you're not into art nouveau.

Bron: http://www.tripadvisor.com/Attraction_Review-g188644-d240292-Reviews-Horta_Museum_Musee_Horta-Brussels.html